از خود بیگانگی انسان از نظر اسلام و سایر مکاتب

از آنجا که یکی از عوامل اصلی از خود بیگتنگی ایجاد و توسعه سازمان های بزرگ، پیچیده و بوروکراتیک می باشد و مطالعه این سازمان ها و آثاری که این سازمان ها روی انسان و میزان کارایی آنها می گذارند و تأثیری که روی سلامت جسم و روان آنها دارند از موضوعات مورد توجه مدیریت است، لذا بحث از خود بیگانگی انسان در محیط های صنعتی و اداری و در ارتباط با نوع کار، نوع سازمان و روابط کر و سازمان بحثی در حیطه مدیریت به مفهوم وسیع کلمه است. بدیهی است موضوع از خود بیگانگی علاوه بر مدیریت در رشته های دیگر علوم انسانی به خصوص جامعه شناسی، روان شناسی و حقوق، دارای جایگاه مخصوص است و بحث آن در مدیریت نیز از همین ابعاد یعنی ابعاد جامعه شناسی، روان شناسی و حقوقی نشأت می گیرد. موضوع از خود بیگانگی در فرهنگ و معارف اسلامی نیز مورد بحث قرار گرفته است اما تا به حال کار زیادی روی این موضوع نشده است و لذا نیاز به کار وتلاش زیاد و تحقیقات فراوان دارد. البته دو شخصیت اسلامی یعنی مرتضی مطهری و محمد تقی جعفری، مطالبی را در این زمینه نوشته اند که بسیار با ارزش است و در این مقاله از آنها حداکثر استفاده شده است، اما مطالب آنها کافی نیست و ابید برای این موضوع سرمایه گذاری بیشتری کرد که همکاری صمیمانه و تلاش مشترک اساتید حوزه و دانشگاه را طلب می کند. در این مقاله ضمن بررسی و تحلیل دیدگاه های شهید مطهری و علامه جعفری، بحث از خود بیگانگی در فرهنگ و زبان عرفان نیز مورد بررسی قرار گرفته است که می تواند درآمدی برای تحقیقات و بررسی های بعدی پیرامون این موضوع باشد.